Najstarsi mieszkańcy, w rozmowie, często odwołują się do dawnych i obecnych podziałów wsi. Wspominają: stary Mirosław - po prawej stronie, najdłużej zamieszkiwany przez Niemców, i nowy - po lewej, gdzie po I wojnie światowej osiedlili się Polacy. Dziś mówi się dodatkowo: górka i dół, albo: wieś i WPS. Na wzgórzu rozłożyły się bowiem gospodarstwa rolne, w dole z kolei funkcjonuje współczesny zakład, znana w okolicy Wytwórnia Podkładów Strunobetonowych.
Nikt jednak we wsi nie potrafi dzisiaj wskazać odkrytego tu cmentarzyska kultury łużyckiej, od którego - na dobrą sprawę - należałoby zacząć opis dziejów tej miejscowości.
Osada istniała tu prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV w. (kroniki jabłonowskie wymieniają rok 1322), choć od początku XV w. znana była pod różnymi nazwami: Miroslawe, Mirosławice, Myroslawe, Miroslawicze... Jednymi z pierwszych właścicieli Mirosławia byli Jabłonowscy herbu Zaremba.
Po nich wieś należała m.in. do Przecławskich, Kierskich, a w XVIII w. do Johana E. Salonona, który sprzedał te ziemie Reglowi. Kroniki wspominają o zatargach miejscowych dziedziców z okolicznymi mieszkańcami. W 1651 r. mirosławski majątek złupili chłopi z Jabłonowa, napędzając przy okazji dziedziczce Elżbiecie Borkowskiej wielkiego strachu, a w 1691 r. na mirosławski młyn zbrojnie ruszyli mieszczanie ujscy. Długo toczyły się później procesy o odszkodowanie.
Legenda głosi też, iż mieszkańcy Mirosławia byli, 25 lipca 1655 roku, świadkami przeprawy wojsk szwedzkich przez Noteć i poddania się pospolitego ruszenia szlachty wielkopolskiej. Ponoć w miejscowym pałacu doszło do krwawej bitwy między obrońcami ojczyzny, a zdrajcami i najeźdźcami.
Ciała zabitych pogrzebano wokół pałacu, a na grobach posadzono drzewa. Dopiero po powstaniu wielkopolskim zaczęły osiedlać się tu polskie rodziny, dla których wykupiono poniemieckie gospodarstwa. Powstanie zapisało w Mirosławiu również swą tragiczną kartę. 7 lutego 1919 r., podczas bitwy z oddziałami Grenzschutzu, zginęło czterech powstańców; jednego z nich, rannego, bestialsko dobito uderzeniem kolby w głowę. Powstańców pochowano na miejscowym cmentarzu, na ich mogile stoi dzisiaj pomnik. Natomiast w miejscu tragicznego zdarzenia, w centrum wsi, na rozstaju dróg, ustawiono Krzyż Niepodległości z kapliczką Matki Boskiej Ostrobramskiej. Kapliczkę ufundował Józef Kucewicz, ostatni właściciel majątku, który przywędrował tu z rodziną aż z Wilna. Było to jego wotum wdzięczności za ocalenie życia w wojnie polsko - bolszewickiej . Uroczyste poświęcenie pomnika powstańców i krzyża, 15 sierpnia 1933 r., było wyjątkowym świętem wsi. Na mszy pod Krzyżem Niepodległości spotkały się m.in. oddziały Związku Powstańców i Wojaków, "Sokoła", jednostki Straży Granicznej. Wielką rolę w tamtych czasach odgrywała miejscowa szkoła, w której uczyła, znana tu i szanowana, nauczycielka Jadwiga Matejanka. Ona założyła m.in. Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej - "Młode Polki", przygotowywała przedstawienia teatralne, uroczystości wiejskie.
Do dziś w ujskim kościele przechowywany jest sztandar "Młodych Polek" z Mirosławia. Istotne znaczenie miał też dom gminny. Ważnym miejscem spotkań była wówczas kuźnia - nieopodal krzyża, jak i sklep kolonialny Stanisława Henschkego. Chłopi często dyskutowali przy piwie u Bringmana...
Już pod koniec sierpnia 1939 r. wiele rodzin ewakuowano ze wsi. Jedną z pierwszych oznak okupacji było ścięcie przez miejscowych Niemców, pod osłoną nocy, krzyża na rozstaju dróg... Po wojnie krzyż powrócił na swoje miejsce, wrócili też wygnańcy, osiedlili się nowi przybysze. Dopóki istniał pałac w parku, organizowano tam zabawy, przedstawienia, dożynki.
Z czasem obiekt podupadł, stał się kompletną ruiną i w latach 70. została po nim kupka gruzu.
Najważniejszym dla Mirosławia wydarzeniem było otwarcie Wytwórni Podkładów Strunobetonowych (WPS).
Pierwsze prace przy budowie WPS rozpoczęły się w 1967 r. w miejscu, gdzie wcześniej leżało odłogiem kilkanaście hektarów ziemi. Próbna produkcja ruszyła 21 lipca 1970 r. Na początku zatrudnienie w tym zakładzie znalazło 300 osób.
WPS od początku istnienia budowała mieszkania dla pracowników. Pierwszy budynek dla kadry powstał w 1970 r. w Ujściu, następne w latach 1970-1986 w Mirosławiu. W 1996 r. w Wytwórni nastąpiły przekształcenia własnościowe, w wyniku których powstała pracownicza spółka akcyjna. W maju 2008 r. WPS SA weszła w skład międzynarodowej grupy Consolis, która posiada 130 zakładów w 25 krajach.
Jedną z ważniejszych inicjatyw miejscowej społeczności było wybudowanie na cmentarzu kaplicy, w której obecnie w niedziele i święta odprawiane są Msze św.
W Mirosławiu mieszka 550 osób.
Żródło: "Miasto i gmina Ujście. Krótka Historia" wyd. przez "Akapit"
Źródło: "Ujście, nowoczesne miasto i gmina" wyd. przez Wydawnictwo "Media"
